Sabrina werkt als redacteur bij De Fontein en ze blogt af en toe over hoe het er achter de schermen aan toe gaat. Nu schrijft ze over lezen in tijden van corona. Ze leest veel e-books, omdat die gelijk binnen en op je telefoon te lezen zijn, maar als je dan daarna een recensie achter wilt laten… Daarover deel 3 van Lezen in tijden van corona.

Ik lees momenteel meer e-books dan gebruikelijk. Ze zijn namelijk zo lekker snel binnen. Omdat ik ‘voor mezelf’ geen vertalingen lees omdat ik dan mijn innerlijke redacteur niet stil krijg en dus boeken vanuit het buitenland laat komen, duurt het rustig 2-3 weken voor een boek hier binnen is. (Dat gaat met Nederlandstalige boeken een stuk beter – die haal je op in de winkel, heb je tenminste ook nog een wandelingetje buiten, of krijg je met een dag thuisbezorgd door je lokale boekhandel als naar buiten gaan nu niet lukt.) E-books daarentegen haal je met een druk op de knop binnen. Dus dat is nu, in deze gekke tijden, wel handig.

Maar als je een e-book uit hebt, krijg je daarna zo’n berichtje ‘of je een recensie wil plaatsen’. En dan lopen mijn hersenen vast.

Recensies zijn belangrijk. Een boek dat meer recensies heeft, is beter te vinden, krijgt meer aandacht, wordt vaker verkocht. Zowel auteurs als uitgeverijen vragen niet voor niets om recensies in ruil voor leesexemplaren. Maar juist omdat ik weet hoe belangrijk recensies zijn, vind ik het zo moeilijk om ze te schrijven.

Het gaat al mis bij het aantal ‘sterren’ dat je een boek geeft. Meestal is dat tussen de 1 en 5. Maar wat betekent dat eigenlijk? Krijgt een ‘goed boek’ altijd vijf sterren? Of is vijf sterren alleen voor die uitzonderlijke boeken die je leven veranderen en je nog jaren bijblijven? Is drie sterren een teken dat het ‘wel oké, niets bijzonders maar verder wel vermakelijk’ was of is dat een duidelijke ‘nah, niet aan beginnen’? En wat als je eigenlijk 3,5 ster wil geven?!

Daarna moet je nog een verhaaltje schrijven. Ik lees e-books op mijn telefoon, dus ik zit met zo’n irritant klein toetsenbordje dat ik hooguit met een halve pink kan bedienen, dus ik ga geen epistel schrijven van tweeduizend woorden. Maar aan de andere kant wil ik het verhaal wel recht doen. Want waaróm geef ik het boek dan [vul getal in] sterren? Wat sprak me aan, wat niet? En dat allemaal zonder spoilers hè! Niets zo irritant als een recensie in de lijn ‘en als ze dan in hoofdstuk 16 eindelijk de moord op freule Van Toutsenbordt tot Muizenisch oplossen – het was jonkheer Meaurdzught! – komt opeens de verloren gewaande zus van de butler weer binnen!’. Ik bedoel, niet netjes.

Oké. En dan heb ik een aantal sterren uitgekozen waar ik mee kan leven, en een stukje tekst geschreven dat hopelijk een andere lezer daadwerkelijk helpt bij hun beslissing om dat boek al dan niet aan te schaffen, en dan druk je op die knop om je recensie het web op te gooien – en dan zie je een oh-no-seconde later dat je een knóéperd van een spelfout hebt laten staan. Liefst nog een vette dt-fout of zo. Gewoon, dat je zeker weet dat niemand je ooit nog serieus zal nemen op professioneel gebied.

Dus.

Misschien dat ik de recensies van die boeken die ik nu lees even uitstel tot ná dit hele Corona-quarantaine-gebeuren. Heb ik wat om naar uit te kijken.

Groetjes,

Sabrina

PS ik probeer altijd te vermijden ‘mijn eigen’ boeken te recenseren, vind ik zo oneerlijk. Als ik ze niet fantastisch vond, dan gaf ik ze immers niet uit! Maar vandaag maak ik even een uitzondering. 5 sterren voor Vrije woorden van E.R. Ramzipoor! Zonder spoilers: een boeiende historische WOII-roman die buiten de bekende lijntjes kleurt 🙂

 

 

Heb je de andere blogs gemist? Bekijk ze via de links hieronder!

Het leven van een redacteur – deel 2

Het leven van een redacteur