31 maart 2020
Ik werk wel vaker thuis. Het voordeel van mijn baan en van de uitstekende IT-faciliteiten van dit bedrijf is dat dat makkelijk kan. Dus dat we nu weken vanuit huis werken is op zich prima mogelijk. Ik kan dankzij een remote desktop overal bij, heb alle bestanden onder handbereik, collega’s onder de knop, mijn wereldje draait door. (Ik ook trouwens, maar dat is een verhaal voor een andere keer.)
Maar wat een stuk moeilijker is, nu dat mijn huis mijn kantoor is en mijn kantoor mijn huis, is nog enige afstand tussen die twee bewaren. Want hoewel ik soms zit te foeteren op dat uur reistijd tussen kantoor en huis, is het wel een heel duidelijke scheidslijn tussen werk en privé – je hebt dat uur dus ook tijd om je werk los te laten, die laatste belangrijke dingen nog even klaar te zetten voor morgen, jezelf een berichtje te sturen dit of dat niet te vergeten. En daarna ben je thuis.
Ik stap nu een drempel over en ben van ‘werk’ in een halve seconde in ‘thuis’ beland. Dat werkte niet. Dus een nieuwe scheidslijn gezocht. Alle apps met collega’s exclusief op de werktelefoon, en die werktelefoon blijft op het bureau. Na werktijd dus niet, zoals ik toch wel altijd deed, ‘nog even checken of er niets belangrijks is’. Weekend is weekend, en dan dus even geen manuscripten lezen, mail checken of dat leuke plaatje even op de app zetten.
Weekend is nu bewust afleiding zoeken. En voor mij is afleiding: lezen. Ik heb van mijn hobby mijn werk gemaakt, en dan is het gevaar natuurlijk dat je je hobby kwijt bent. Dat omzeil ik door het concept ‘lezen’ iets fijnmaziger in te delen. Mijn werk, dat zijn romans. Feelgood, historisch, hartverscheurend, grappig, lichtvoetig en aangrijpend – van alles wat, maar De Fontein heeft een duidelijk signatuur en het is voor mij dus duidelijk welke boeken ‘werk’ zijn en welke niet.
Mijn hobby, dat zijn andere boeken. Fantasy, SciFi, Paranormal Romance, Regency Romance, YA, Alternate Reality, en de vele subcategorieën en crossovers daarvan en daartussen. Veel korteverhalenbundels, omdat je dan lekker veel auteurs kunt voorproeven op zoek naar een nieuwe favoriet. Onvertaald, omdat een vertaling toch altijd mijn ‘werkmodus’ triggert – deze zin loopt niet, daar heeft zus en zo gestaan in het origineel, dat had de vertaler of de persklaarmaker moeten zien… Dat mijd ik liever. Dus ik lees, maar ik lees ánders.
Ik merk dat in deze tijden van veel stress, veel verandering (en dus nog meer stress – ik ben een gewoontebeestje…), veel en té veel nieuws en dreiging, anders lees voor mezelf. Ik zoek naar steeds lichtere boeken. Boeken waar de vraag niet is óf ‘ze elkaar krijgen’, maar hoe. Waar de grote lijnen voorspelbaar zijn (Hoofdpersoon 1 + Hoofdpersoon 2 = eeuwige liefde) en het plezier zit in de oneindige nuances en variaties. Waarin soms nare dingen gebeuren, maar je van tevoren weet dat het goed afloopt. Waar Happy Ever After een gegeven is. Comfort reading, heet dat zo mooi. Ik herlees mijn favorieten, en ben de Wikipedia pagina voor de RITA-Award winners doorgegaan en heb een stapel toegevoegd aan mijn verlanglijstje. Ik wacht ongeduldig tot mijn favoriete auteurs met nieuwe dingen komen – frisse verhalen met hoofdpersonen die zo vertrouwd zijn. Ik zoek, daar komt het op neer, boeken als teddyberen: warm, vertrouwd, lekker mee wegduiken onder een dekentje.
Ik weet vrij zeker dat ik niet de enige ben met die instinctieve reactie. Die hang naar vertrouwd, naar warm, naar romantiek en humor en ontspanning. Ik heb geen kristallen bol, maar ik durf te voorspellen dat dit zijn weerslag gaat hebben op het soort boeken dat de komende tijd gaat worden uitgegeven.
Jojo Moyes, Jij en ik & andere verhalen – korte verhalen, twee novelles: heerlijk voor die korte rustmomentjes tussendoor. Niet altijd voorspelbaar, maar altijd herkenbaar. En vanaf begin april in een lekker geprijsd nieuw jasje!
Sophie Green schreef De leesclub aan het eind van de wereld, en daarmee word je écht even uit je eigen wereldje getrokken. Australië eind jaren zeventig. Geen internet, geen smartphones, maar wel boeken en vriendschap.
Veel liefs van Beth O’Leary – romantiek in een fris jasje. Warm, en met een duidelijke boodschap: wat er ook gebeurd is in het verleden, de toekomst is een nieuwe kans.
In vrije val van Nicola Moriarty. Een van de eerste boeken die ik voor De Fontein heb geacquireerd, en nog steeds een van mijn favorieten. Eentje om lekker in te duiken.
Veel (lees)plezier en hou vol!
Groetjes,
Sabrina
Wil je altijd het laatste nieuws in je inbox over jouw favoriete boeken? Meld je dan aan voor onze nieuwsbrief.
Inschrijven