De Rembrandt-roof p. 18 – De storm op het meer van Galilea

Rembrandt van Rijn – De storm op het meer van Galilea, 1633

Rembrandts meest opvallende schilderij in Amerika, De storm op het meer van Galilea, is ook zijn enige zeegezicht. Het is geschilderd in 1633 en werd gemaakt kort nadat Rembrandt vanuit zijn geboortestad Leiden naar Amsterdam verhuisde en hij zich daar vestigde als de belangrijkste schilder van portretten en historische onderwerpen. De gedetailleerde weergave van de scène, de gevarieerde gezichtsuitdrukkingen van de figuren, de gepolijste penseelstreken en de heldere kleuren zijn kenmerkend voor Rembrandts vroege stijl. Achttiende-eeuwse kunstcritici zoals Arnold Houbraken gaven vaak de voorkeur aan deze vroege periode boven Rembrandts latere, bredere en minder beschrijvende manier van schilderen.

In het schilderij wordt het contrast tussen de natuur en de menselijke zwakheid getoond – zowel fysiek als mentaal. De paniekerige discipelen vechten tegen een plotselinge storm en om de controle over hun vissersboot terug te krijgen als een enorme golf over de boeg slaat. Die verwoest het zeil en brengt het schip gevaarlijk dicht bij de rotsen op de linker voorgrond. Een van de discipelen is niet opgewassen tegen het geweld van de zee: hij braakt over de rand van het schip. In deze chaos blijft alleen Christus (rechts) kalm. Hij hoort de wanhopige smeekbeden van de discipelen en spreekt hen toe: ‘Waarom zijt gij zo bang, gij kleingelovigen?’ en staat dan op om de woede van de wind en de golven tot bedaren te brengen.

Bron: Michael Zell, “Christ in the Storm on the Sea of Galilee,” – www.gardnermuseum.org