De krijtjes staken

Drew Daywalt

Drew Daywalt is eigenlijk filmmaker, maar hij schrijft ook boeken! De prentenboekenserie De krijtjes is razend populair. Met De krijtjes staken! won Daywalt een Zilveren Griffel in 2015. Zijn favoriete krijtje is Zwart, maar Drew let er goed op dat hij met alle krijtjes evenveel kleurt.

In onderstaand interview kom je erachter waarom Drew Daywalt niet van ansjovis op zijn pizza houdt en hoe zijn schrijfproces eruitziet. Het interview verscheen op KidLit411.com. Bekijk het volledige interview (in het Engels) op de website.

Hoe was je op school?

Op de basisschool was ik de clown van de klas. Maar dan zo’n heel stomme, want ik probeerde altijd de juf of meester aan het lachen te maken in plaats van mijn klasgenootjes. Sommige leerkrachten vonden het geweldig en koesterden mijn grappen. De chagrijnige exemplaren vonden het vreselijk, maar vooral omdat ze het leven, de liefde, vrijheid, appeltaart, moederschap en puppy’s verachtten.

Hoe kwam je op het idee voor De krijtjes staken!?

Tijdens het brainstormen staarde ik naar een doos krijtjes op mijn bureau, en het viel me op hoe ongelijk ze waren. Blauw en rood waren kleine stompjes, roze was onaangeroerd, van huidskleur-krijtje was het papier afgescheurd… arm ding. Wat als ze konden zeggen wat ze dachten? Wat als ze me ervanlangs konden geven? Ik zou de volle laag krijgen. 

Schrijf je fulltime, vijf dagen per week?

Eigenlijk schrijf ik 24 uur per dag. Niet letterlijk natuurlijk, maar een beetje als een hond die onophoudelijk op een bot kauwt. Ik leid mijn leven, maar ben in mijn hoofd steeds op dat bot aan het kauwen. De personages leven in mijn hoofd. Ik geef ze nieuwe problemen en kijk hoe ze die oplossen. Ik begin pas met schrijven als ik het gevoel heb dat het iets is. En dan ben ik meteen dagen zoet met het opschrijven van mijn gedagdroom van de maanden ervoor.

Hoe ziet jouw dag eruit?

Ik ben vader van een tien- en een vierjarige, en zij beheren mijn dag. Tussendoor heb ik mentale minivakanties met mijn plots en personages. ’s Avonds kom ik pas echt aan schrijven toe. Ik heb het liefst één groot idee voor ik stop met typen. Dat idee bewaar ik voor de dag erop, zodat ik echt zin heb om weer aan de slag te gaan. Het is alsof ik mijn eigen serie schrijf; ik móét weten wat er gaat gebeuren. Als ik zo graag wil weten hoe iets afloopt, dan weet ik dat ik op het juiste spoor zit. En ik schrijf voor mezelf en alleen mezelf. Het is alleen maar een bonus als iemand anders het ook nog leuk vindt.

Wat is het beste advies dat je ooit kreeg?

Mijn vader had geen idee wat ik zou tegenkomen toen ik schrijver wilde worden. Na mijn studie gaf hij me het beste advies van mijn leven: ‘Ik weet niet wat je te wachten staat, maar ik weet hoe mensen in elkaar zitten. Werk hard en wees aardig. Dan komt het wel goed.’ Hij kreeg gelijk.

Welke boeken lees je op dit moment?

Op dit moment ben ik boeken aan het herlezen die me inspireerden op de basisschool. Vooral boeken van Roald Dahl – De Griezels, Matilda, Daantje, de wereldkampioen... Het is leuk om als volwassene terug te keren naar wat me als jongetje inspireerde.

Ansjovis op je pizza?

Absoluut niet, maar niet vanwege de smaak. Ik ben als baby kwijtgeraakt op zee, en ben opgevoed door een familie ansjovisjes. Zij hebben me geleerd om te zwemmen, met vissen te praten en voor mezelf op te komen. Uiteindelijk werd ik koning van de oceanen en alles in de oceaan gehoorzaamde mij. In ruil daarvoor zwoer ik nooit ansjovis eten, als dank voor het redden van mijn leven en dat hele ‘heerser over de zeven zeeën’-gedeelte.